بیماری ام اس را بهتر بشناسیم

بیماری ام اس، بیماری مزمن التهابی اغلب پیشرونده دستگاه اعصاب مرکزی یعنی (مغز ونخاع) می باشد.

افراد به ام اس مبتلا نمی شوند بلکه، بدن آن را ایجاد می کند.ام اس را می توان در زبان فارسی فلج چند گانه نامید.

بیماری ام اس می تواند هر قسمتی از دستگاه عصب مرکزی شامل نیمکره های مغزی،اعصاب بینایی،مخچه،ساقه مغز و طناب نخاعی را درگیر کند.

علائم غالب این بیماری فلج دست وپاها ، اختلال در بینایی ، اسپاسم یا گرفتگی عضلات و ضعف پیشرونده میباشد .

این بیماری را به عنوان یک بیماری مستقل همانند بیماری صرع یا فلج مغزی طبقه بندی می کنند.

از بین رفتن غشا میلین می تواند به سلولهای عصبی در هر منطقه ای از مغز یا نخاع آسیب برساند.

اگر از بین رفتن غشا میلین در قسمتی از مغز اتفاق بیفتد حافظه ، قدرت ، تفکر و احساس شخص مبتلا ممکن است دچار اشکال شود.

سلولهای عصبی در نخاع که باعث تنظیم عملکرد اعضا بدن می شوند؛ پیامهای عصبی تمام سلولهای عصبی و ارتباطات آنها را در مغز هماهنگ می کنند.

ایجاد پلاکها در مخچه باعث می گردد تعادل فرد به هم بخورد و در حرکت کردن مشکل داشته باشد.

در بیماری ام اس موجب پیدا شدن پلاکها در عصب بینایی و اختلال در بینایی می شود.

از بین رفتن غشاء میلین در قسمتهای مختلفی از نخاع ممکن است باعث شود که پیامهایی که از مغز به پایین ارسال می شود نتواند از آن عبور نماید و در نتیجه شخص بیمار ممکن است نتواند بر روی یک دست، یک پا و یا مثانه خود کنترل داشته باشد.

مشکل اصلی در بیماران ، وقوع ناگهانی از بین رفتن عملکرد عصبی می باشد.طول حملات در افراد مختلف، متفاوت می باشد و پلاکهای مشابه می توانند در بیماران مختلف، درجات متفاوتی از بیماری را نشان دهد.

بعضی از بیماران ممکن است دچار فلج شدید شوند و بعضی دیگر ممکن است است فقط یک بی حسی خفیف یا گزگز در منطقه خاصی داشته باشند.

علل بیماری

بیماری ام اس علل نامشخصی دارد که احتمالا می تواند یک ویا چند عامل توام در ایجاد بیماری نقش آفرین باشند که به موارد زیر می توان اشاره کرد:

• ویروس حاد(اکثریت ویروس ها و بعضی از عفونت های باکتریایی و یا سایر میکروارگانیسم ها).ااختلال سیستم ایمنی.

• اختلال سیستم اتو ایمنی.
• فاکتورهای محیطی(با دور شدن از خط استوا شیوع بیماری بیشتر می شود).
• وراثت(اگرچه بیماری کاملا ارثی نیست ولی به نظر می آید اجزاء ژنتیکی برای آن وجود داشته باشد،زیرا احتمال ابتلا در بستگان درجه اول بیشتر از سایرین است).

طبقه بندی علائم بیماری

• علایم چشمی_ تاری دید، دوبینی، التهاب عصبی چشم که موجب درد در یک چشم واز دست دادن بینایی می شود.
• اختلال در هماهنگی عضلات(اختلال در ایستادن)که ممکن است به علت فلج کامل یا ناقص باشد.
• اختلال در لامسه(به صورت خارش، مورمور شدن، سوزن سوزن شدن در صورت،دست یا پاها).
• مشکلات در بلع غذایی( در نوع پیشرونده آن موجب سوء تغذیه و انسداد راه ریوی و عفونت ریه می شود).
• اسپاسم عضلات ، خستگی و کوفتگی .
• لرزش و سرگیجه در بیماری ام اس دیده می شود.
• مشکلات جنسی(کم شدن میل جنسی در مردان بصورت موقت می باشد که نیاز به دارو درمانی دارد)

علایم بیماری ام اس را به سه گروه طبقه بندی می کنند:

علایم اولیه علایمی هستند که مستقیما بر اثر از بین رفتن میلین ها در اعصاب خاصی ایجاد می شوند مثل بروز اختلالات بینایی.

در گروه دوم عوارضی هستند که بر اثر علایم اولیه ایجاد شده اند. برای مثال، مشکل اولیه فلج می تواند منجر به بروز مشکل ثانویه لاغر شدن عضلات به علت عدم فعالیت می شود.

مشکلات سوم، علایم روحی، روانی و اجتماعی هستند که بر اثر علایم و مشکلات اولیه و ثانویه ایجاد می شوند. برای مثال، فردی که قادر به راه رفتن نباشد، ممکن است شغلش را از دست بدهد و دچار افسردگی شود بیماران مبتلا به ام اس به درجات مختلفی دچار مشکلات اولیه، ثانویه و ثالثیه می شوند.

درمان در بیماران ام اس

• درمان کاهش استرس با استفاده از روان درمانی و با کمک داروها که اثر درمانی را تقویت می کند.
• استفاده از داروهای ضد افسردگی به روند درمان و بهبودی بیمار کمک می کند.
• ورزش روزانه. شنیدن و دیدن مدیتیشن.
• تمرین تمرکز و مثبت اندیشی.
• دوست داشتن و دوست داشته شدن.ارتباط اجتماعی بیشتر با دوستان و سفر به طبیعت زیبا و خوش آب و هوا در درمان این بیماران موثر است.
• مراقبین بیمار در بهبودی و مراقبت از این بیماران نقش مهمی ایفا میکنند.